Van interviewer naar geïnterviewde

Hoeveel mensen heb ik in mijn journalistieke loopbaan al geïnterviewd? Meer dan duizend? Dat is niet overdreven. Van bezoekers op het Zomerparkfeest in Venlo, naar belangrijke zakenmijnheren en van local heroes tot diverse bekende persoonlijkheden; lokaal of landelijk. Twee weken geleden waren de rollen plots omgedraaid en was ik degene die vragen mocht/moest beantwoorden. De eerste keer bij de lokale radio/Omroep Venlo, de tweede maal stond ik een journalist van het NRC te woord.

De setting bij het radioprogramma voor ons interview

Het interview bij Omroep Venlo Radio beviel uitstekend. Een rustige setting, alle tijd om antwoord te geven; ja, een prima medium die aloude radio. Ik kan me zomaar voorstellen dit vaker te willen doen. Of is dat een compliment aan de makers van dit programma, want normaliter hoor ik op een groot deel van dat medium - zeker in Nederland - alleen maar leeghoofdig, zelfverheerlijkend en inhoudsloos geblèr. Op de foto hiernaast overleggen de twee presentatoren van het cultureel, historische programma met de eerste gast. Even later zat ondergetekende samen met fotograaf Leon Vrijdag achter de microfoon om over ons blog: Venloos Verleden - Verteld en Verbeeld te praten. Van mijn kant was er vooral verbazing over de uitnodiging. Een nieuw blog met pas één onderwerp; waarom? Maar feit is, dat alles wat met de eigen stad te maken heeft, veel aandacht krijgt.

De uitnodiging verbaasde mij nog meer omdat mijn broer Jac jaren jaren aan een boek had gewerkt, net had uitgebracht en vanuit de pers nog geen reactie had gekregen. En wij mochten daar - met alle respect - voor een blog wel aanschuiven. Behalve verbaasd, was ik natuurlijk ook vereerd. Het gaf aan dat ons idee de mensen aansprak. Toch was er vooraf even iets van koud watervrees, maar zoals gezegd: het was een relaxte, professionele setting met een goed lopend gesprek. In eerste instantie was ik zelfs verhinderd. Uiteindelijk lukte het toch aan te schuiven.

Bij de uitnodiging voor het tweede interview was er van mijn kant opnieuw verwondering. Ik schrijf voor een uitgever die veel landelijke business- en vakbladen uitbrengt. Om welke reden dan ook werd mij twee jaar geleden de vraag gesteld of ik ook voor het tijdschrift over de liftindustrie wilde schrijven. Mijn vaste  motto luidt: zeg altijd ja tegen elke opdracht. En zo behoor ik als vaste journalist van dit vakblad blijkbaar tot een clubje kenners van deze branche. Ja, er is vanzelfsprekend veel meer kennis over dit fenomeen in mij dan twee jaar geleden. Tot toen zag ik een lift als een ding dat op en neer gaat. Verder dacht ik daar nooit over na, behalve bij een herhaling van de film De Lift. Nu ben ik me nog meer bewust van de gevaren, technieken en ontwikkelingen.

Via de bladmanager en de eindredacteur was de journalist bij mij uitgekomen. En zo mocht ik voor zijn artikel telefonisch allerlei vragen beantwoorden voor een artikel in het NRC over nieuwe ontwikkelingen binnen deze sector. Ik heb in mijn leven over veel zaken een redelijke dosis kennis opgebouwd, maar nooit gedacht ooit nog eens een interview aan een gerenommeerde krant over de liftindustrie te moeten geven. Het kan verkeren.

Door mijn hobby als muziekliefhebber werd ik een jaartje of tien geleden ook wel eens geïnterviewd door Radio Veronica. En ruim twee jaar geleden was daar plots een uitnodiging om 's avonds bij De Wereld Draait Door aan te schuiven om over het 50-jarig jubileum van The Rolling Stones te vertellen. Dat was een laatste moment verzoek; de interviews die nog in mijn agenda stonden, kon ik echter niet meer afzeggen. Helaas. Was het de enige kans op mijn 15 minutes of Fame? De lokale radio en het NRC waren nu een nieuwe poging. Weliswaar met een heel andere materie en minder grootschalig, maar het was leuk om weer eens de andere kant van dit vak mee te maken. Van interviewer naar geïnterviewde.

Rob