Het begon dus in
de zomer op 2004 met het schrijven voor het festivalkrantje van het Venlose
Zomerparkfeest. Vervolgens een regionaal huis-aan-huisblad, de sportredactie
van de Limburger en een Lifestyle magazine. Nu schrijf ik al een aantal jaren
voor diverse landelijke vakbladen en businessmagazines. Eigenlijk zei ik altijd overal ja op. Zelfs als de onderwerpen een ver-van-mijn-bed-show waren. Zo heb ik al over veel zaken geschreven. Ik ga eigenlijk niets uit de weg. Ja, in het eerste jaar
werd ik zelfs al aangenomen als Limburg correspondent van het AD. Gevoelsmatig
zei ik na een maand: nee, dit komt te vroeg voor mij. Een juiste beslissing?
Geen idee, maar het paste toen gewoon nog niet in mijn verdere zoektocht als
freelancer.
In die jaren heb
ik veel aparte en soms zelfs unieke ontmoetingen meegemaakt, inclusief een
aantal BN'ers (zangers, modeontwerpers, voetballers plus andere mensen uit de
Nederlandse showbizz scene), verder diverse local heroes, maar vooral veel
business jongens. Ook kwam ik op bijzondere locaties. Een aantal plekken en personen
zal me voor altijd bijblijven, anderen (ja zelfs celebrities) zijn alweer bijna
vergeten.
De laatste jaren
vloeien er wekelijks gemiddeld zes artikelen uit mijn pen. Dat zijn ongeveer
300 artikelen op jaarbasis. Ik heb mijn kilometers dus wel gemaakt, zoals dat
dan heet. Dat neemt niet weg, dat ik nog lang niet ben uitgeleerd en mij verder
wil ontwikkelen. Ik heb niet alleen een schat aan ervaring opgebouwd, maar ben
vooral trots dat ik als freelancer de economische crisis heb overwonnen. Mijn
accountant gaf mij midden in die storm het advies: "nog even en je kunt de
stekker er maar beter uittrekken." De ene uitgever ging failliet, de ander
fuseerde, een volgende had gewoon minder opdrachten om te verdelen. Ik bleef
mijn eigen koers varen en al snel werd het beter, veel beter. Want behalve
schrijver ben ik natuurlijk ook ondernemer. Journalisten zijn eigenwijs, echte
ondernemers zijn nog erger.
Nee, ik ben niet
goed in netwerken of mijzelf profileren. Stukjes als deze schrijf ik niet elke
dag. Ik doe gewoon mijn ding. Ik zou nog veel meer over mijn werk kunnen
vertellen via mijn twitteraccount (@robpandp) of een apart Facebookaccount over
mijn werk als journalist kunnen maken. Ja, ik kan zelfs een website beginnen
waarop ik artikelen publiceer. Het is er nog niet van gekomen. Wel zijn er
diverse blogs geweest, zoals deze, maar door de huidige omstandigheden kom ik daar op dit
moment niet aan toe.
Het grootste
minpunt blijft dat ik de opleiding American Studies (voltijd en gewoon overdag)
aan de Radboud Universiteit niet kon voltooien. De combi met werk was (toen?)
te zwaar. Misschien pak ik het ooit nog eens op, want Amerika blijft een passie
waar ik graag over wil schrijven. Het was vooral gaaf om met gelijkgestemden
samen te werken. Ik heb er veel geweldige mensen leren kennen. De cursus
Popjournalistiek bij Fontys Utrecht was ook mooi. Muziek blijft (net zoals
voetbal, film en geschiedenis) een andere passie.
Maar schrijven
over mijn eigen stad Venlo (de mensen, de cultuur en de rijke historie) wil ik
ook weer oppakken. Een stad is (na familie en vrienden) samen met opleiding één
van de belangrijkste aspecten in een mensenleven. Over Venlo is veel
geschreven, maar ook nog heel veel niet.
Volgende week
dinsdag dus officieel al 8 jaar. Het was de moeite waard.
