Alweer 8 jaar officieel freelancer

Eerder deze maand kreeg werd mij deze pen toegestuurd omdat volgende week dinsdag 1 juli mijn bedrijfje alweer 8 jaar bestaat. Een klein geschenk dat zorgde voor een aantal herinneringen. Ik begon iets eerder als journalist/redacteur/correspondent dan 1-7-2006, ergens zomer/najaar 2004, maar door het inschrijven bij de Kamer van Koophandel op 1-7-2006 werd het pas echt officieel.

Het begon dus in de zomer op 2004 met het schrijven voor het festivalkrantje van het Venlose Zomerparkfeest. Vervolgens een regionaal huis-aan-huisblad, de sportredactie van de Limburger en een Lifestyle magazine. Nu schrijf ik al een aantal jaren voor diverse landelijke vakbladen en businessmagazines. Eigenlijk zei ik altijd overal ja op. Zelfs als de onderwerpen een ver-van-mijn-bed-show waren. Zo heb ik al over veel zaken geschreven. Ik ga eigenlijk niets uit de weg. Ja, in het eerste jaar werd ik zelfs al aangenomen als Limburg correspondent van het AD. Gevoelsmatig zei ik na een maand: nee, dit komt te vroeg voor mij. Een juiste beslissing? Geen idee, maar het paste toen gewoon nog niet in mijn verdere zoektocht als freelancer.

In die jaren heb ik veel aparte en soms zelfs unieke ontmoetingen meegemaakt, inclusief een aantal BN'ers (zangers, modeontwerpers, voetballers plus andere mensen uit de Nederlandse showbizz scene), verder diverse local heroes, maar vooral veel business jongens. Ook kwam ik op bijzondere locaties. Een aantal plekken en personen zal me voor altijd bijblijven, anderen (ja zelfs celebrities) zijn alweer bijna vergeten.

De laatste jaren vloeien er wekelijks gemiddeld zes artikelen uit mijn pen. Dat zijn ongeveer 300 artikelen op jaarbasis. Ik heb mijn kilometers dus wel gemaakt, zoals dat dan heet. Dat neemt niet weg, dat ik nog lang niet ben uitgeleerd en mij verder wil ontwikkelen. Ik heb niet alleen een schat aan ervaring opgebouwd, maar ben vooral trots dat ik als freelancer de economische crisis heb overwonnen. Mijn accountant gaf mij midden in die storm het advies: "nog even en je kunt de stekker er maar beter uittrekken." De ene uitgever ging failliet, de ander fuseerde, een volgende had gewoon minder opdrachten om te verdelen. Ik bleef mijn eigen koers varen en al snel werd het beter, veel beter. Want behalve schrijver ben ik natuurlijk ook ondernemer. Journalisten zijn eigenwijs, echte ondernemers zijn nog erger.

Nee, ik ben niet goed in netwerken of mijzelf profileren. Stukjes als deze schrijf ik niet elke dag. Ik doe gewoon mijn ding. Ik zou nog veel meer over mijn werk kunnen vertellen via mijn twitteraccount (@robpandp) of een apart Facebookaccount over mijn werk als journalist kunnen maken. Ja, ik kan zelfs een website beginnen waarop ik artikelen publiceer. Het is er nog niet van gekomen. Wel zijn er diverse blogs geweest, zoals deze, maar door de huidige omstandigheden kom ik daar op dit moment niet aan toe.

Het grootste minpunt blijft dat ik de opleiding American Studies (voltijd en gewoon overdag) aan de Radboud Universiteit niet kon voltooien. De combi met werk was (toen?) te zwaar. Misschien pak ik het ooit nog eens op, want Amerika blijft een passie waar ik graag over wil schrijven. Het was vooral gaaf om met gelijkgestemden samen te werken. Ik heb er veel geweldige mensen leren kennen. De cursus Popjournalistiek bij Fontys Utrecht was ook mooi. Muziek blijft (net zoals voetbal, film en geschiedenis) een andere passie.

Maar schrijven over mijn eigen stad Venlo (de mensen, de cultuur en de rijke historie) wil ik ook weer oppakken. Een stad is (na familie en vrienden) samen met opleiding één van de belangrijkste aspecten in een mensenleven. Over Venlo is veel geschreven, maar ook nog heel veel niet.

Volgende week dinsdag dus officieel al 8 jaar. Het was de moeite waard.