Maar ik ga hier geen ode aan deze bijna 16-jarige wijsneus houden. Het feit dat ik 600 vrienden heb op een sociaal medium is de reden voor dit stukje. 600 stuks. Precies zes jaar geleden bij de start van de studie Amerikanistiek waren het de toenmalige studiegenoten die mij overtuigden. "Als ik ooit 200 vrienden haal, is dat al uniek," zo liet ik toen weten. Soms vraag ik me nog af waar die 600 'vrienden en vriendinnen' van afkomen, maar ongeveer 95% heeft simpelweg een enigszins tot bijzondere plek in mijn leven. Misschien ooit gehad of nog steeds, maar het zijn de mensen die ik vertrouw en waaraan ik regelmatig persoonlijke dingen vertel. Levenservaringen, vreugdevolle momenten, maar soms ook de minder leuke kanten van het leven. Ik zou het ze ook vertellen bij een ontmoeting in real life. Nu doe ik het ongevraagd op een voor sommige mensen nog steeds ongebruikelijke plek.
Want nog heel vaak klinkt de dooddoener: "Wat sommigen er toch wel niet allemaal opzetten." Ik maak me er niet druk om. Ik ben op een bepaalde manier geïnteresseerd in het wel en wee van mijn voormalige klasgenoten, familieleden, muziekvrienden, voormalige mede kroegtijgers, ex-collega's of huidige vrienden. Een paar keer per dag scroll ik door dit medium en mijn ogen en brein filteren na zes jaar ervaring al bijna bewust de zaken die ik wel en niet wil lezen. Ergeren op Facebook… nee sorry. Ik zie vooral de voordelen. Mensen die al lang uit mijn leven verdwenen leken of die ik om wat voor reden nauwelijks meer spreek, blijven toch dichtbij. Ik weet wat ze belangrijk vinden, wat hun bezighoudt. Als ik het niet zou willen weten, waren ze al lang 'ontvriend' zoals dat zo mooi heet. Een actie die ik trouwens nauwelijks meer toepas. De laatste keer was toen iemand in een persoonlijk bericht openlijk een bepaalde vorm van geweld verheerlijkte. "Hersenloos fossiel," zo dacht ik en knikkerde de persoon in kwestie er vanaf.
Een bijzonder boeiend fenomeen rondom Facebook vind ik de mening van Twitteraars over Facebook. Deze groep (waar ik overigens ook deel van ben) voelt zichzelf vaak verheven boven de personen op Facebook. Zij beschouwen zichzelf vooral als slimmer. Nu vind ik dat ten eerste een behoorlijke enge gedachte (jezelf boven anderen plaatsen, vooral als het eigenlijk je vrienden, collega's en anderen zijn). Het is dan ook een visie die er bij mij niet ingaat. Waarschijnlijk heb je dan echt een aantal mensen in je Facebook timeline die je liever kwijt dan rijk bent of je vind hun leven niet belangrijk. Ga dan weg op FB of verwijder ze. Ik lees eerlijk gezegd nauwelijks rotzooi op Facebook. Wel op Twitter. Ten tweede heb ik in al die jaren ook op dat vluchtige medium al veel rare zaken voorbij zien komen. Op Twitter wordt te vaak zonder na te denken een emotionele reactie geplaatst. Bij tijd en wijle lijkt het op een gemiddeld voetbalforum of reacties in discussieplekken van bepaalde kranten of andere media. Gelukkig helpen de zelf samengestelde lijstjes prima om hier het kaft van het koren te scheiden. Maar goed, ze vinden zichzelf dus bijzonder slim en vooruitstrevend die Twitteraars. Begrijp mij niet verkeerd, ik zie ook de voordelen van dit medium in. Het is een fantastische snelle bron van informatie en ook hier lees ik (bij mensen die tevens onderdeel zijn van mijn Facebookpossie) graag hun mening over bepaalde zaken of waar ze mee bezig zijn. Je hebt sneller een gespreksonderwerp bij een ontmoeting op straat. "Lekker weertje" of "Alles goed" kan achterwege blijven. We kunnen direct naar bepaalde zaken vragen. Dankzij Twitter en Facebook.
Afgelopen week liet het NOS-journaal in een reportage het belang van Facebook zien voor de toenemende stroom vluchtelingen. Ze houden het thuisfront op de hoogte, weten precies wie de foute mensensmokkelaars zijn, vinden zo eenvoudiger hun weg in een voor hun nieuwe wereld en informeren elkaar over allerlei andere essentiële zaken. Een betere reclame kan Facebook zich niet wensen. Ik wil daar nog wel een schepje bovenop doen. Zoals al eerder hier gesteld had ik bepaalde positieve stappen bij de situatie rondom mijn zieke moeder niet kunnen zetten als er geen Facebook was. En ook niet onbelangrijk: zeker omdat Facebook mij de mogelijkheid biedt nieuwe mensen in mijn leven nog beter te leren kennen, is dat op meerdere fronten een meerwaarde. Zonder Facebook was mijn contact met sommigen misschien wel nooit zo intensief gegroeid. Ik heb het deze zomer nog ervaren. Vroeger schreef je een brief, wisselde je telefoonnummers uit. Leuk, maar het kende zijn beperkingen. Maar de snelle ontwikkelingen in de wereld zorgen er voor dat mooie vriendschappen ook sneller kunnen groeien. Facebook, Twitter, Instagram, Whatsapp. Ze hebben allemaal voor- en nadelen. Gebruik ze op de juiste manier en de voordelen zijn snel duidelijk. Iedereen maakt zijn keuzes en bepaalt zelf hoe met sociale media om te gaan. Als je deze op de juiste wijze gebruikt is het een verrijking voor het leven. Ik kan er over meepraten. Die zeshonderd mensen zijn mij om een bepaalde reden bijna allemaal even lief. Goed dat ze er zijn.
Rob
Geen opmerkingen:
Een reactie posten