In onze buurt woonden vroeger veel jonge muziekliefhebbers. Ieder met een voorkeur voor een eigen stijl. De één hield van Soul & Funk, de ander was puur Top 40 gericht, weer een ander was van de typische jaren 70 acts als Supertramp, Santana, Steely Dan en Fleetwood Mac. Een ander buurtvriendje was al op jonge leeftijd verslaafd aan rock 'n roll en andere oervormen van de popmuziek. Zelf was ik liefhebber van stevige rock, maar omarmde tevens al die andere stijlen. Want met al die verschillende stijlen beïnvloeden we elkaar. Het is waarschijnlijk de reden dat ik tegenwoordig ook zoveel verschillende muzikale vormen uit de popmuziek waardeer.
Tijdens die eerste jaren van mijn muzikale ontdekkingsreis was, kocht ik op aanraden van de Rock 'n Roll liefhebber een verzamelelpee van The Everly Brothers. Een album met hun twintig grootste hits. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het album nooit grijs heb gedraaid. Het was muziek uit voor mij toen lang vervlogen tijden. Een aantal nummers zijn blijven hangen, maar het was wel weer een stukje kennis van de historie van de popmuziek die ik zo belangrijk vond. The Everly Brothers hadden medio jaren 80 nog een comeback met 'On the Wings of a Nightingale'. Toen herontdekte ik weer voor even hun muziek die voor veel van mijn huidige muzikale helden zo belangrijk was. The Everly Brothers vormen de bakermat van de popmuziek. Met hun melodieuze hits en meerstemmige vocalen beïnvloeden ze onder andere The Beatles, Bob Dylan, Beach Boys en Bruce Springsteen.
In 2005 waren ze onderdeel van de 'Old Friends' tour van Simon & Garfunkel. Een andere act die ik als jonge muziekliefhebber ontdekt had. Hun Concert in Central Park was voor mij legendarisch. Het dubbelalbum was voor mij een kostbaar bezit en telkens als de show op tv te zien was, zat ik aan de buis gekluisterd. Ook Simon & Garfunkel waren door The Everly Brothers beïnvloed. Ter ere daarvan namen ze de broers mee tijdens die reuniontour. Ook tijdens hun bezoek aan de Amsterdam ArenA waar ik bij was. Een concert waar ik jarenlang op gehoopt had. Don & Phil Everly waren een soort pauze-act, maar zongen tevens een paar nummers met Simon & Garfunkel. Het was in meerdere opzichten een bijzondere avond.
Een nieuw vervolg na de comebacks in de jaren 80 en aan het begin van deze eeuw zit er niet meer in. Gisteren overleed Phil Everly op 74-jarige leeftijd. De jukebox in mijn hoofd heeft voor On the Wings of a Nightingale gekozen om mij door deze morgen te begeleiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten