Het kostte mij dankzij dat vroege leesverleden dan ook niet veel moeite om weer in de boeken te duiken op het moment dat ik met de studie Psychologie begon. Niet alleen de verplichte literatuur, maar ook ander werk dat aansloot bij de te bestuderen stof bezorgden mij veel leesplezier. Maar geen thrillers, romans of andere fictieve zaken. Dat verdween eigenlijk volledig.
In de afgelopen twintig jaar ben ik veel, ja zelfs heel veel blijven lezen. Maar altijd non-fictie. Heel veel artikelen in kranten en tijdschriften, maar vooral ook biografieën van beroemdheden; vaak muzikanten. En later ook steeds meer historische boeken, veelal over de Verenigde Staten. Echter nergens meer thrillers, romans of wat dan ook van die strekking. Ja tijdens de studie Amerikanistiek was het lezen van literaire fictie weer verplichte kost, maar dat prikkelde - hoewel ik de boeken met plezier las - niet direct de dwang meer romans of thrillers te gaan lezen. Hoewel het lezen van dergelijke kost zeker in de afgelopen tien tot vijftien jaar bij een groot publiek enorm aan populariteit heeft gewonnen, sloot ik mij daar niet bij aan. Tijdgebrek, geen interesse of liever de focus op de realiteit.
Nu heeft mijn eigen broer dus een boek geschreven en moet ik mij aan een fictief verhaal wagen. Nee, dat is geen dwang van zijn kant, maar ik vind dat het gewoon hoort als broer. Maar natuurlijk ben ik vooral enorm nieuwsgierig. Probleem daarbij wel is dat ik niet kan vergelijken met ander werk. Er is voor mij geen vergelijkingsmateriaal van andere schrijvers die geliefd zijn bij een groot publiek of veel waardering krijgen van boekennerds, critici of andere echte kenners. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik er mijn mening niet over mag geven.
Het was de laatste weken druk; zeg maar gerust hectisch. Zoals het najaar altijd enorm druk is in mijn werk. Bovendien is er de gekte van alle dag waar mijn broer en ik al het hele jaar ongevraagd mee geconfronteerd worden. Een gekte die steeds bizardere vormen begint aan te nemen, maar dat is voer voor een toekomstig blog. Dat was in ieder geval mijn 'smoes' om nog niet aan 'Demonen' te zijn begonnen. Ja, direct op de eerste dag na de presentatie, las ik twintig pagina's. Daarmee werd mij duidelijk dat het boek aandacht verdiende. Nu de werkdruk begint af te nemen, is er meer ruimte. En gisteravond ben ik er echt aan begonnen. Vanaf het begin, dus ook die eerste twintig pagina's nam ik weer mee.
Die twintig bladzijden zijn gisteravond gegroeid tot ruim zeventig. Ik verwacht 'Demonen' dan ook over een week uit te hebben. Want ergens in die eerste zeventig bladzijden werd ik meegesleurd en ontstond de drang continu verder te lezen. Niet alleen wil ik doorgaan, maar merk tevens dat mijn hersenen bijzonder actief zijn. Natuurlijk zoek ik als broer naar herkenningspunten. Zitten er misschien toch autobiografische stukken in verwerkt? Nee, niet echt. Ik herken in een aantal passages wel zijn maatschappijkritische mening. Maar vaak ontstond bij mij in die eerste zeventig bladzijdes tevens de vraag: hoe komt hij aan die naam? Welke kennis, vriend of familielid heeft hij voor dat personage gebruikt? Uiteindelijk zal Jac de inspiratie vooral in zichzelf gezocht hebben. Zulke spannende vrienden en kennissen heeft hij niet. Wel bijzondere, maar dan meer personages voor een komedie of klucht. Want meer en meer werd ik meegesleurd door de sfeer en de suspense in dit verhaal. Tevens bespeurde ik bij mijzelf een flinke dosis plezier en uitdaging. Het is een andere manier van lezen dan het doornemen van een artikel of non fictie boek (al dan niet zware kost) wat ik vaak als een soort studiemateriaal gebruik. Dat is hier dus anders. Vaak schetst Jac de verhalen filmisch. Prima sfeerbeschrijvingen die zorgen dat er allerlei beelden in mij gaan leven.
Het lezen van dit verhaal bracht mij tot nu tig keer meer plezier dan bijvoorbeeld het bekijken van een voetbalwedstrijd. Ja, ik had gisteravond eigenlijk in De Arena moeten zitten. De waan van de dag zorgde ervoor dat ik wederom niet naar de hoofdstad kon afreizen. Hoewel Ajax wist te winnen, kreeg ik nergens het gevoel iets gemist te hebben. Ontspanning, spanning en uitdaging vind ik nauwelijks meer in een potje voetbal. De twee seizoenkaarten die ik heb worden volgend voorjaar niet meer verlengd. Ik heb voldoende andere hobby's en passies die mij tig keer meer plezier brengen. Nu het er naar uitziet dat ik dankzij het boek van mijn broer nog meer fictie wil lezen, heb ik die kostbare tijd nog harder nodig. Het moment waarop ik vandaag weer het boek kan oppakken om verder te lezen; daar kijk ik alweer reikhalzend naar uit. Veel meer dan naar welke volgende voetbalwedstrijd dan ook.
Mijn totale visie op het boek komt op dit blog dan ook spoedig aan de orde. Voor wie hetzelfde wil ervaren als ik: zet de TV uit, blijf ver weg van een voetbalstadion en ga lezen. Te beginnen bij het boek Demonen van Jac Buchholz.
Rob
Geen opmerkingen:
Een reactie posten