Einde van een hectische werkperiode

Precies één jaar en één dag nadat ik dit blog heb geschreven kan ik een soortgelijk stuk maken. Het is weer het einde van een hectische periode. De drukste tijd van het jaar -de herfst - is weer voorbij. De start was begin september en eindigt net zoals de afgelopen jaren nu ergens. Er is een klein verschil: ik mag dit weekend nog twee artikelen schrijven en ook komende week zullen nog een aantal stukken door mij geproduceerd worden. Maar de hectiek is voorbij. De druk is van de ketel.

Er is nog een groot verschil met verleden jaar. Waar toen het vooruitzicht was van vijf weken rust en genieten van de decembersfeer; daar zal dit jaar minder tijd voor zijn. De ziekte en situatie rondom mijn moeder vereist dat wij nog dagelijks in gevecht zijn met de zorgmaffia. Ik kan er geen andere term voor verzinnen. Een behandelend arts van haar zei het eigenlijk afgelopen week zelf. We wachten namelijk al 3.5 maand op het moment dat mam terug kan naar Venlo, naar een betere plek. Ze staat tenslotte op de urgente lijst. Na 3.5 maand kan ik alleen maar zeggen: urgent… my Ass. Er is niets urgents aan die lijst. Het is een politiek spel. Die arts zei dus letterlijk tegen mijn broer en mij: "Ik kan u helaas niet alles vertellen over het hoe en waarom. Er zijn belangen van andere personen en andere zaken die ook een rol spelen. Daarom kan en mag ik dus niets zeggen," aldus de verantwoordelijk arts van onze moeder. "Dus het is politiek," zo zei ik vragend en tevens een feit vaststellend."Nee, zo moet u dat niet zien," aldus de arts. Dat vind ik als zoon meer dan ernstig, ook als journalist gaan bij mij alle alarmbellen rinkelen. Het gaat namelijk niet om mensen (moeder in dit geval), maar om gekonkel, poen, macht, aanzien et cetera. Wat hij verder nog vertelde, laat ik nu even in het midden. Het is beter dat even niet te doen. Alles kan het belang van onze moeder schaden. Dat is triest, maar ook de keiharde realiteit. Dat geldt niet alleen voor ons, maar voor weet ik hoeveel patiënten en hun families in Nederland.

Enfin, ik kan hier een heel verhaal over de zorgmaffia in Nederland vertellen, dat doe ik nu niet. Het komt in de toekomst zeker een keer aan bod. Hier en mogelijk ook op een andere manier. Voor nu wil ik even de focus op mijn werk, de vrije periode en de hectiek van afgelopen maanden richten. Het was - door de situatie van mam - nog meer passen en meten dan andere jaren, maar ik heb de finish weer gehaald. Voor komende week verwacht ik nog een stuk of acht artikelen te moeten schrijven. Dat komt neer op ongeveer één stukje per dag. Dat is goed te doen. Bovendien zullen de laatste interviews telefonisch plaatsvinden of geschreven worden aan de hand van een hoop documentatiemateriaal en zijn reisjes niet meer nodig. Een weekje langer werken dan verleden jaar. Ik vind het prima. Niet alleen vanwege omzettechnische redenen.

De feestmaand december zal namelijk grotendeels aan mij voorbij gaan. Ik vrees dat ik verleden jaar voor het laatst het Sinterklaasfeest - in welke zin dan ook - heb gevierd. En in kerstgezelligheid heb ik dankzij die huidige omstandigheden geen enkele zin. Hoe leuk ik deze tijd van het jaar ook vind. Als single volwassene zijn mijn moeder en broer de laatste twee mensen die ik zag als het gezin waar ik nog deel van uitmaakte. Daarna is er niets meer. Nu de bindende factor niet meer in staat is om te binden en dat ook niet meer zal doen, is er een einde aan een lang en mooi tijdperk gekomen.

Dat biedt dan toch mooi de kans om alle focus op jezelf te richten, zullen velen denken? Klopt, maar aangezien de strijd met de zorgmaffia nog wel even doorgaat, zal dat er slechts mondjesmaat van komen. Ja, ik heb plannen. Zoals een ondernemer/freelancer altijd denkt over de toekomst en wat te doen om verandering en groei te bewerkstelligen, daar blijft dat nu toch een ondergeschoven kindje. Ik vind het niet erg. Het belang van iemand die me meer dan dierbaar is, blijft voorlopig prioriteit nummer één. Ik ga die vrije uurtjes die over blijven, vullen door vooral rust te pakken. Die rust vind ik in boeken, muziek, series en documentaires. Voor de rest gaan Sinterklaas, Santa en Vadertje Tijd aan mij voorbij. De hectiek van het werk is geweest, de sleur die er dankzij de zorgmaffia is, gaat door.

Overigens wil ik net zoals afgelopen jaar de volledige decembermaand gebruiken om elke dag op deze plek mijn hersenspinsels op deze plek vorm te geven. Inspelend op de actualiteit, mijn eigen leven of andere zaken die ik ervaar. Aanstaande maandag dus de eerste en dat zo door tot en met 31 december. Afgelopen jaar had ik er veel plezier aan om elke dag iets van mij af te schrijven, dus ook deze laatste maand van het jaar zal dit wederom gebeuren.

Tot maandag dan maar!
Rob