Rob's Ouwe Lullen tour deel 12: Sting in Mönchengladbach

Als je je show kunt beginnen met If I ever Lose my Faith in You, Every Little Thing She Does is Magic, Englishman in New York en So Lonely dan heb je het niet alleen het publiek direct bij de kloten te pakken, maar het toont tevens aan dat je als zanger/performer/liedjesschrijver een hele grote mijnheer bent. En een grote mijnheer; dat is Sting.

Hoewel hij één van mijn jeugdhelden is, was ik hem ergens een beetje kwijtgeraakt. De reunion tour met The Police bezocht ik in 2007 in de Amsterdam Arena, maar ik zag en beleefde de show totaal niet. Dankzij ons bierdrinkende en zwetsende volkje dat tijdens concerten niet voor de muziek komt, maar alleen om er bij te zijn. Die avond was een absoluut dieptepunt. 

Ergens begin dit jaar realiseerde ik mij weer hoe groots mijnheer Sting eigenlijk wel niet is. Ik zag de ode van Bruno Mars (en diverse andere belangrijke artiesten) aan Sting. De zanger/bassist had van president Obama die avond een speciale onderscheiding ter ere van zijn omvangrijke oeuvre ontvangen. Sting keek en luisterde geamuseerd naar de fantastische versie die Mars van Message in a Bottle neerzette. Op het moment dat grote sterren als Michael Stipe en Springsteen het podium betraden, was de emotie bij Sting duidelijk zichtbaar. Een emotie waarin trots, maar ook een lach en een traan verborgen zaten. Ik hoorde Bruno Mars & Co, zag Sting en realiseerde mij hoe groot zijn status is en hoeveel plezier hij mij gedurende mijn leven heeft geboden. Tijd voor een live show dus. 

Toen hij eerder dit jaar samen met Paul Simon een duotour deed en o.a 2x in de Ziggo Dome optrad, twijfelde ik net te lang en kon geen kaarten bemachtigen. Een meer dan prima pleister op de wonde was de soloshow die Sting deed op amper 30 minuten van mijn woonplaats Venlo; vanavond in Mönchengladbach dus. Het enige outdoor concert van Rob's Ouwe Lullen tour. 

Het begin van de show - zoals hierboven geschetst - maakte duidelijk wat we mochten verwachten. Een overzicht van zijn rijke carrière: een Greatest Hits show. Dat was het, maar wel bij veel nummers met een eigen twist. Zeker de nummers van The Police kregen vaak net die andere draai zodat het niet een simpel afraffelen van bekende deuntjes werd. In tegendeel. Sting (met een soort van kabouter Plopbaard) en zijn perfect spelende band hebben er tijdens deze speciaal ingelaste Europese zomertour duidelijk zin in. Bijna een jaar lang stond hij met Paul Simon op de planken. Dit lijkt een soort van tussendoortje waarbij niemand teleurgesteld naar huis zal zijn gegaan. Veel hits van zowel The Police als zijn solo-carriere kwamen aan bod. Er was zelfs ruimte voor een aantal album-tracks (Driven to tears, When the World is running Down) van het befaamde trio. 

Natuurlijk dacht ik na afloop: Hey… waarom geen: King of Pain, Set them Free, Fortress around your Heart, Wrapped around your finger? Maar een man met zo'n rijke catalogus als Sting kan uren lang spelen als hij het iedereen volledig naar de zin moet maken. Daarmee werd deze avond niet alleen pleister voor het missen van zijn show met Paul Simon, maar mss zelfs wel ook een beetje voor dat verpeste Police concert in Amsterdam. Sting had er lol in. Sting bood kwaliteit. Het was een prachtige zomeravond, net over de Venlose grens, zo dicht bij huis.

De setlist:
If I Ever Lose My Faith in You
Every Little Thing She Does Is Magic
(The Police song)
Englishman in New York
So Lonely
(The Police song)
When the World Is Running Down, You Make the Best of What's Still Around
(The Police song)
Fields of Gold
Heavy Cloud No Rain
Driven to Tears
(The Police song)
Walking on the Moon
(The Police song)
America
(Simon & Garfunkel cover)
Message in a Bottle
(The Police song)
The Hounds of Winter
De Do Do Do, De Da Da Da
(The Police song)
Roxanne / Ain't no sunshine
Encore:
Desert Rose
Every Breath You Take
(The Police song)
Encore 2:
Next to You
(The Police song)
Fragile