Ryley Walker

Hij liep weg. Ik vond hem even eenzaam; dat trapje omhoog, het hoofdpodium op en dan naar de backstage area. Het had bijna even iets triests. Of reflecteerde daar iets van mij zelf in? Zojuist had hij in amper een half uur een ijzersterke set neergezet op het kleine podium. Het is mij te simpel om hem het etiket van singer-songwriter te geven. Het is helaas een in Nederland behoorlijk uitgemolken en weinigzeggend genre geworden. 

Het is beter om te zeggen dat Ryley een gitarist is plus zanger die experimenteert met traditionele folk, minimalisme, freestyle, jazz en een vleugje 60's pop. Vergelijkingen met Nick Drake, Richard Thompson en Tim Buckley zijn terecht. Ik moest bij het eerste nummer even aan zijn sound wennen, maar het was vervolgens al snel duidelijk: hier zat een idee achter. Ryley maakt geen muziek om te scoren. Ryley wil de luisteraar prikkelen door een fikse dosis spanning in zijn muziek te verstoppen. Liedjes die de kans verdienen om te groeien. Hij of zij die echt luistert, kan dit alleen maar beamen. De muziekliefhebber is nieuwsgierig. Het publiek tijdens de eerste editie van het Down by the River festival in Grenswerk, Venlo waardeerde zijn act en zijn muzikale visie. Al stond hij slechts op het kleine podium en speelde amper hij een minuut of 25. Hij stond er en hij speelde. Net zoals hij dat een avond eerder in Paradiso, Amsterdam had gedaan.

Een oude radio, een schemerlamp en drie tapijtjes vormden zijn decor op een beperkt aantal vierkante meters, maar Ryley wist wat hij deed. Zelf een bijna brekende snaar bracht hem niet van de wijs. "Part of the show, folks." Daarna liep hij dus weg. Niemand keek nog naar hem om. Hij baande zich met het hoofd omlaag en twee gitaren om de schouders een weg tussen de mensen die hem amper drie minuten eerder nog een ovationeel applaus hadden gegeven. Bij dat trapje naar het hoofdpodium leek hij een compliment te krijgen. Hij knikte vriendelijk en leek de boodschapper met een kort en bescheiden 'Thank you' te belonen. Daarna liep hij weer verder: alleen. Hoofd een beetje omlaag en met die twee gitaren. Vanaf het hoofdpodium naar het backstage deel van Grenswerk. Ryley leek tussen die gordijnen voor altijd te verdwijnen. Ik dacht aan hem: was hij nu alleen op tour? Leidde hij het leven van de eenzame, nog onbekende muzikant? Alleen, met dat hoofd omlaag en die twee gitaren? Niemand die even met hem kletste? Over ditjes en datjes? Over de show? Over de voor hem onbekende stad vol mensen die hij mogelijk nooit meer ziet? Is die eenzame wandeling na een optreden ook part of the show? Duikt hij na ieder optreden een groezelige hotelkamer in? Voor dit leven zei Ryley zijn baan op. Dit is wat hij wil. Eenzaam of niet. Dit is het leven waar hij voor koos. "Touren is mijn therapie," zo liet hij recentelijk in een interview weten.

Ryley speelde na deze 25 minuten nog een kwartiertje buiten.. Down by the River… bij een bruggetje over de Maas. Een paar tracks. Ik koos er voor hem daar alleen te laten en die 25 betoverende minuten op mij te laten inwerken. Even later dook hij weer op aan de zijkant van het kleine podium om te aanschouwen hoe één van zijn collega's het er af bracht. 25 jaar jong is hij. Een snotneus. Ja, snotneus dat mag ik hier wel zeggen zonder dat iemand mij op de vingers tikt. Zo werd hij namelijk recentelijk in een artikel op een Nederlandse muzieksite genoemd. Maar het is wel een bijzonder getalenteerde snotneus. Loopt hij nu alleen door lege Venlose straten of zit hij een stille treincoupé al op weg naar een volgende stad? Dwalen zijn gedachten dan af naar zijn thuis? Naar Southside Chicago? "Er bestaan bepaalde plekken in mijn hoofd, open omvangrijke gebieden, waar ik vrij kan ademen," aldus Ryley. Dat hoofd vol open plekken neemt hij overal mee naar toe. Waarschijnlijk is hij tijdens iedere stap die hij zet bezig om die open plekken te vullen. Met woorden, zinnen, verhalen, melodieën en liedjes om ons een volgende keer weer te betoveren en vervolgens weer anoniem tussen de mensen te verdwijnen. Het hoofd omlaag en twee gitaren om zijn schouders.  It's all part of the show.

Die Ryley Walker. Een nieuwe held lijkt geboren.

Rob