Gisteren was ik in eigen stad onderweg met een vriend die ik leerde kennen tijdens een concert van the Rolling Stones in Keulen in 2006. Al een aantal jaren komt hij tussen kerst en oud op nieuw naar Venlo voor een hapje, een drankje, om bij Sounds te winkelen en natuurlijk bij te kletsen. Een groot deel van die gesprekken tussen hem, mijn broer en ondergetekende gaan vaak over muzikale helden. We geven elkaar tips over boeken, cd's, dvd's en onbekende docu's, verhalen of internetpagina's. Het is puur een hobby en gaat over zaken die vele anderen niet zal interesseren. Gisteren zochten we naar Amerikaanse bands uit de jaren 60. Het was lang zoeken. Grateful Dead, the Byrds en The Doors. En misschien ook nog de Surpremes. Voor de rest allemaal solo-artiesten. Alle grote acts uit de jaren zestig zijn Brits.
Vandaag ga ik weer met andere muziekvrienden op pad. Wij hebben geen vaste momenten in het jaar dat we afpreken. Het is een groepje van vier personen die geheel volgens modern gebruik een WhatsApp clubje vormen en gezamenlijk regelmatig concerten bezoeken. Wij zijn vier heren met elk een eigen liefde voor een bepaalde stroming, maar de Classic Rock vormt bij alle drie de hoofdmoot en bindt ons. Drie van de vier reizen vandaag af naar Amsterdam. Daarbij bezoeken we muziek- en boekenwinkels en zal -net zoals eerder dit jaar - een hapje worden gegeten bij het Hard Rock Cafe. Gesprekken in de trein zullen ook vast grotendeels over muziek gaan.
Als mannetje van twee of drie jaar kreeg ik al mijn eerste plastic pick-up en draaide voornamelijk muziek van Duitse Schlagerartiesten. Later veranderde dit vanzelfsprekend in popmuziek en eigenlijk was ik als kleine koter al bezig met diverse stromingen. Dat kwam ook door vriendjes uit de buurt. Venlo kende toen nog diverse platenzaken die we wekelijks afstruinden. Altijd weer op zoek nieuw werk, waarvoor we natuurlijk nauwelijks het geld hadden. Die zoektocht was toen al essentieel onderdeel van de hobby. De eigenaren van platenzaken kenden ons dan ook. Maar door die grote club liefhebbers was het mogelijk om veel op cassettebandjes vast te leggen. Mijn broer was van Soul, Disco en Funk, een buurtvriend van de Rock'n Roll en andere vormen die aan de basis staan van de moderne popmuziek, weer een ander was louter top 40 gericht en een iets oudere buurtgenoot gaf ons tips van grote acts uit de jaren 60 en 70. Zelf ontdekte ik al vrij snel de hardrock en de acts die tegenwoordig het stempel Classic Rock krijgen. Maar ook Top 40 acts en de Soul, Funk en Disco waren een belangrijk onderdeel van die passie.
Die zoektocht is gebleven. Dankzij internet beperkt de zoektocht zich niet meer tot plaatselijke platenboeren en de beperkte voorraad eigen elpees en cassettebandjes, maar is het vinden van nieuw materiaal een peuleschilletje. Dat is tevens het nadeel van deze tijd. Behalve de eigen collectie, kun je alle tips die via bladen, internet en muziekvrienden binnenkomen, beluisteren. Ik merk te vaak dat veel muziek niet blijft hangen. Het krijgt te weinig kans om te groeien. En dat is een nadeel. Waar een elpee vroeger maanden en maanden een onderdeel van het eigen dagelijks leven werd, daar verdwijnt zelfs het beste werk van nu weer snel in de vergeethoek of in de eigen cd-kast omdat er zoveel andere mooie dingen te beluisteren zijn. Een luxeprobleem zal ik het maar noemen. Bovendien is het aanbod natuurlijk vele en vele malen keren groter dan een aantal decennia geleden.
Dat neemt niet weg dat ik er met al die muziekvrienden nog steeds heel veel plezier in heb. In het bezoeken van concerten, in het beluisteren van nieuw werk, maar ook gewoon door er over te kletsen. Een van mijn eerste afspraken van 2014 is weer met een andere muziekvriend elders in het land. Een keer raden wat de hoofdmoot van onze gesprekken zal vormen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten