Bijgeloof is een menselijk fenomeen waar lastig de vinger op te leggen is. De een is er meer mee bezig dan de ander. Het zijn vooral vaak sporters die hun rituelen hebben. Over de reden om vrijdag de 13e het stempel 'ongeluksdag' te geven, doen diverse verhalen de ronde. Zo was vrijdag de sterfdag van Jezus, maar ook de dag dat de Romeinen hun doodvonnissen voltrokken. Opgeteld bij het ongeluksgetal 13 -wat eveneens een bijbelse betekenis heeft - maakt deze datum een aantal keren per jaar tot ongeluksdag.
Maar er zijn vele vormen van bijgeloof. Heb ik het zelf ook? Als het al zo is, dan is het niet in overdreven mate. Ja, soms komt het opzetten. Zoals bij een sportwedstrijd. Als ik de Amsterdam Arena betreedt, heb ik al jaren automatisch dezelfde roltrap naar mijn vak; de rechter. Onbewust, zonder bijbedoeling. Een maand geleden stond ik plots op de linker. Nog niks aan de hand, het viel me gewoon op. Ajax verloor die avond voor het eerst sinds lange tijd weer een thuiswedstrijd. Op de weg naar huis dacht ik geen moment na over die roltrap; alleen over het te slappe spel, maar bij de eerstvolgende thuiswedstrijd koos ik toch bewust gewoon weer voor de rechter…. Stom bijgeloof. Stom toeval. Ajax won weer. Niets menselijks is mij vreemd. Verder heb ik wel een vast ritueel als ik het stadion binnenkom. Bijna altijd een uur voor de wedstrijd ben ik aanwezig en stap op die roltrap. Vervolgens koop ik een broodje met een cola. Eet het broodje altijd op dezelfde plek op, wandel vervolgens mijn vak 120 in, leg mijn tas onder de stoel, drink mijn colaatje, kijk wat rond en ga vervolgens het programmaboekje lezen. Daarna volgt het hele circus van balletje hooghouden door een jeugdspeler, het warmlopen van de Ajax-selectie en de opstellingen. Mijn vaste buren, komen steevast een minuut of drie voor de aftrap op hun plaats zitten. Dan vragen ze meestal hoe het met VVV gaat, maar het wegwuivende gebaar met mijn hand zegt hun vaak voldoende. Het is bijna elke thuiswedstrijd hetzelfde ritueel dat meer te maken heeft met de mens als gewoontedier.
Een kennis moest gisteren onder het mes voor een redelijk heftige ingreep. Hij sprak stoer dat de datum van vrijdag de 13e hem niet deerde. Van anderen begreep ik dat het hem toch bezig hield. In september was ik zelf aan de beurt voor een kleine medische ingreep… op vrijdag de 13e. Toen mij een paar dagen van te voren werd gevraagd of ik op die bewuste vrijdag kon, was er even twijfel. Ik liet het doorgaan. Alles is goed verlopen en ik heb niks engs. Maar toch… je denkt er even over na. Maar wie het echt gelooft, gelooft in bovennatuurlijke krachten. Door bepaald gedrag te vertonen denken mensen het noodlot af te wenden. Men wil het eigen leven beïnvloeden. Ik geloof best dat dit deels mogelijk is, maar denken aan het noodlot is een vorm van negatief denken. Ook al wil je het afwenden. Ik focus me liever op de positieve zaken, zonder fenomenen als bijgeloof en noodlot. Daar heb ik meer vertrouwen in. Met uitzondering dan van die stomme roltrap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten