Mag ik zeggen dat het nog lastiger kiezen was dan verleden jaar? Ja, dat mag ik zeggen. De eerste vijf posities van deze album top 10 stonden voor mij als een paal boven water. Naast die vijf nieuwe klassiekers, zijn nog héél veel andere prima albums in de afgelopen 12 maanden uitgekomen. De nummers 6 tot en met 10 waren dan ook bijzonder lastig te kiezen. Het ligt allemaal zo dicht bij elkaar. Dit is in ieder geval het resultaat:
1-Bruce Springsteen - High Hopes
2-Pink Floyd - The Endless River
3-Guy Smeets Band - Guy Smeets Band
4-Transatlantic - Kaleidoscope
5-U2 - Songs of Innocence
6-Overland - Epic
7-AC/DC- Rock or Bust
8-The War on Drugs - Lost in the dream
9-Jon Allen - Deep River
10-Barbra Streisand - Partners
Jaja, Springsteen weer, hoor ik iedereen al denken. Lekker voorspelbaar. Ja en nee. Natuurlijk in de album top 10, maar een eerste plek is voor The Boss niet altijd logisch. Dit is de eerste keer sinds Magic uit 2007. Working on a Dream (2009), The Promise (2010), Wrecking Ball (2012) schopten het niet tot plek één in mijn albumlijstje. Waarom deze dan wel? Omdat die gewoon belachelijk goed is. Dit is Springsteen op zijn best. Velen delen deze mening, een aantal anderen vinden het een ratjetoe omdat ome Bruce diverse nummers van de laatste 15 jaar bij elkaar heeft gezet. Leftovers heet dat dan. Voor mij klonk de plaat vanaf het begin als één geheel. Alles valt in elkaar. Toen ik later het interview met de producer Brendan O'Brien las, bevestigde dit mijn beeld. Bruce is maandenlang met 16 nummers in de weer geweest om één geheel te ontwikkelen. De volgorde wisselde en er verdwenen vier tracks. Uiteindelijk bleef dit meesterwerk over. Ja, meesterwerk. High Hopes hoorde ik al op 1 januari. Een week later lag de plaat in de winkel en ergens halverwege het jaar wist ik het zeker: hier kan de concurrentie niet meer tegenaan. Onmogelijke opdracht.
Wat kan ik er verder nog van zeggen. De eerste vijf zijn in mijn ogen dus allemaal klassiekers voor de toekomst. Platen die over 10, 20 jaar nog steeds niets aan kracht hebben ingeleverd. Voor veel mensen zal de Guy Smeets Band de grote verrassing zijn. Dit debuutalbum van deze bluesrock formatie rondom een 16-jarig gitaarwonder heeft mij op alle fronten verrast; pakkende songs, prima zang, goed uitgewerkte nummers en natuurlijk subliem gitaarspel.
Een van de muziek controversiële albums van 2014 is natuurlijk de nieuwe U2. Zeker in de eerste weken was U2-bashing een internationale sport. Pure nonsens. Het is een fantastische plaat waarin alle elementen, die Bono & Co in de afgelopen 35 jaar zo groot en boeiend hebben gemaakt, verborgen zitten.
Nee, dit is geen vernieuwende lijst. Die pretentie heb ik ook niet. Mijn grootste passie is de Classic Rock, maar houdt mijn oren niet gesloten van andere kwaliteitsplaten. Ongeacht waar het vandaan komt. Ja, dan kan dus Barba Streisand samen met The War on Drugs ook in de lijst komen.
De nieuwe AC/DC is pas een week uit, maar ik blijf de plaat telkens opnieuw weer draaien. Dat is het voordeel (of nadeel) van een album dat bij het sluiten van de markt pas wordt uitgebracht. Misschien denk ik er over drie maanden anders over, maar voor nu is deze plek 7 verdient. De smaakpolitie zal het er niet mee eens zijn, maar ik laat me graag leiden door mijn eigen keuzes, niet wat hipsters, betweters en ander gespuis mooi vinden.
Op mijn muziekblog komen spoedig nog de aparte top 10 lijstjes van: Pop, Hardrock en Metal, Classic Rock, Alternative en Reissues/verzamelaars. Die laatste zijn in dit lijstje niet meegenomen en krijgen dus een aparte lijst.
Rob
Geen opmerkingen:
Een reactie posten