Net zoals in december 2013 schrijf ik ook dit jaar op deze plek elke dag een stukje. En daarna? Ja, ook daarover is al nagedacht. Dan is de bedoeling om mijn Amerikablog weer alle aandacht te geven. Of dat dagelijks gaat lukken weet ik nu nog niet. Door alle hectiek heb ik het afgelopen jaar het nieuws in de USA niet heel intens gevolgd. Het is dus eerst zaak om er de komende twee weken weer even in te komen. De verdieping te zoeken, zoals dat dan zo fraai heet. Maar ik kijk er wel naar uit. Het is een mooie uitdaging.
Sinds 1 december schrijf ik hier dus dagelijks persoonlijke stukjes. Stukjes die gaan over zaken die zich in mijn leven afspelen, mij bezighouden of mij opvallen in de wereld om mij heen. Dit is wel redelijk succesvol. Tenminste voor mijn gevoel. Nee, er zijn geen duizenden mensen die hier dagelijks terugkeren, maar met aantallen variërend tussen enkele tientallen tot ruim tweehonderd bezoekers per dag mag ik over belangstelling op deze plek niet klagen. De reden van dit kleine succesje? Geen idee. De persoonlijke verhalen spreekt mensen misschien aan.
Maar goed, op 31 december komt er weer een einde aan dit dagelijks stukje persoonlijke verhalen. Nee, ze verdwijnen niet volledig. De blogs zullen op deze plaats blijven bestaan. Minder frequent, maar het is té leuk om het niet te doen. Ik moet overigens bezig blijven met dit fenomeen want inmiddels heeft Omroep Venlo Radio mij benaderd of ik op bepaalde momenten een blog wil komen voorlezen. Ik word dus een soort Jan van Veen. Hoe vaak ik dat ga doen (het zal sowieso op de late zaterdagmiddag zijn) is nog niet bekend, maar ik heb zelf een voorkeur voor één keer per maand. Om te beginnen en te bekijken hoe het van beide kanten bevalt. Hoe zoiets gaat uitpakken? Geen idee. Het zijn soms flinke lappen tekst die hier geplaatst worden. Daarin schuilt het gevaar want het moet voor luisteraars wel boeiend blijven.
Maar ik wil op hobbymatige wijze actief met schrijven bezig blijven. Dat kan via genoemde blogs, maar ik zoek dus de uitdaging om me weer te verdiepen in de Verenigde Staten. Ja, dat is een uitdaging. De muzikale verhalen zijn het meest eenvoudig om te maken. De persoonlijke verhalen zitten in mij en ontstaan vaak ook relatief snel. Om een goed en onderscheidend stuk over de actualiteit in de Verenigde Staten te schrijven is het noodzakelijk veel te lezen in de Amerikaanse kranten en tijdschriften, de nieuwsuitzendingen van de grote networks te volgen en bepaalde websites frequent te bezoeken. De eerste weken zal het zeker weer even lastig zijn. Maar daarin zit voor mij dus juist de uitdaging.
Hierboven staat niet voor niets de foto van het Witte Huis. Natuurlijk is het één van de meest bekende symbolen van dit land. Maar ik gebruikte deze foto ook tijdens mijn slotpresentatie bij de 1-jarige HBO businessopleiding voor creatieve geesten. Daarin kregen wij als freelancers en kleine zelfstandigen een jaar lang onderwijs over het maken van een bedrijfsplan en je eigen toekomstvisie. Het is dan 2008 en ik heb dan nog het idee om Amerikacorrespondent te worden. Dat was mijn doel en droom. Eerlijk gezegd weet ik niet eens meer of ik echt het wilde idee had om in het land zelf te gaan werken, maar een deel van dat doel staat nog altijd recht overeind. Nog altijd is er de hoop en droom om - al is het maar af en toe - op professionele wijze artikelen over de Verenigde Staten te schrijven.
Tijdens de verkiezingen van 2012 blogde ik intensief. Een aantal van die artikelen werden toen overgenomen door een landelijke site. Er zal dus wel iets goed aan zijn geweest. Of het Amerikablog net zoveel gelezen wordt als dit persoonlijke blog betwijfel ik, maar het gaat er meer om dat de juiste mensen het lezen. Niet iedereen is geïnteresseerd in de politieke, maatschappelijke en culturele ontwikkelingen in dat land. Een aantal artikelen van eerder dit jaar zijn nog op dit blog te vinden. Klik hier voor een indruk.
Een aantal jaren geleden volgde ik de opleiding American Studies aan de Universiteit Nijmegen. Dat werd door de combinatie met mijn dagelijkse werk als journalist geen succes. Ergens leeft er nog iets in mij om het weer op te pakken. Daarover schreef ik op 7 februari van dit jaar al een uitgebreid verhaal. De gebeurtenissen van de afgelopen tien maanden zorgde ervoor dat ik mijzelf (inclusief doelen, wensen en dromen) op het tweede plan moest zetten. Door mij nu weer uitgebreider in het bijzondere land te verdiepen en stukken te gaan schrijven hoop ik dat het weer een aanzet is tot een succesvoller vervolg. Op welke manier dan ook.
Rob
Geen opmerkingen:
Een reactie posten