Het was afgelopen najaar alweer 30 jaar geleden dat eigenaren Geert Driessen en Leo Hagens in het centrum van Venlo deze platenzaak begonnen. Op de Koninginnesingel, vlakbij het station. Ik loop nog bijna dagelijks langs dit pand en op dit moment is hier een postzegelspecialist gevestigd. Ook een bijzondere hobby, maar wie door de etalage naar binnen kijkt, kan zich bijna niet meer voorstellen dat hier ooit een uitstekend gesorteerde muziekzaak was gevestigd. Wie er toen bij was, weet dat het toch waar is. Want bij Geert en Leo was toen al echt alles op voorraad. Pop, Metal, Alternative, Soul, Blues, Reggea et cetera.
Let op, we spreken wel over het jaar 1984. De cd is pas net gelanceerd en het aantal albums dat per week of maand verschijnt is bijna te verwaarlozen in vergelijk met de eindeloze stroom die de liefhebber anno 2014 over zich heen gestort krijgt. Dat is simpelweg niet meer bij te houden. Zelfs per genre is het een onmogelijke opgave. Toen kon dat nog wel. Bij Sounds op de Koninginnesingel was het gezellig. Platen luisteren met koffie en cake was mogelijk en er kwamen alleen echte liefhebbers. Als fan van de stevigere muzieksoort zag ik bij Geert en Leo plots alle elpees staan die in Aardschok (het 'vakblad' voor liefhebber van Hardrock en Heavy Metal) besproken werden. Sterker: ze lagen gewoon in de etalage. Ja, behalve liefhebber van Hardrock en Metal, luisterde ik in de jaren 80 ook nog naar Top 40 werk en diverse andere stijlen. Als het maar 'in' was. Ok, ik biecht eerlijk op: ik was toen nog geen vaste klant van Sounds. Venlo kende meer platenzaken. Free Record Shop plus Dom van den Bergh (waar Geert en Leo vandaan kwamen) waren al een aantal jaren mijn vaste adresjes. Maar zo snel ik wilde snuffelen naar bijzonder werk dat in het tijdschrift Aardschok werd gerecenseerd, wandelde ik steeds vaker naar deze speciaalzaak op de Koninginnesingel. Niet alleen onder de indruk van het aanbod, maar ook van de gesprekken tussen de eigenaren en hun vaste klanten. Want terwijl ik de hoezen van Iron Maiden, Saxon, Metallica, Judas Priest of veel obscurer metalwerk bestudeerde, klonken op de achtergrond de gesprekken van die volwassen liefhebbers. Dacht ik heel veel te weten over popmuziek? Jammer, bij al deze kennis viel ik stil. Daar stonden de echte kenners.
Al snel verhuisde Sounds naar een groter pand op de Jodenstraat. Onze straat. De straat waar mijn ouderlijk huis stond en mijn vader dus zijn kapsalon runde. De bezoekjes aan Sounds werden frequenter. Niet veel later na deze verhuizing besloten Leo en Geert een tweede pand in dezelfde straat te huren. Het aantal releases groeide en de cd-branche was booming. De Metalkelder in beide panden was bij veel liefhebbers legendarisch. Daar 'onder de grond' stoorde niemand zich aan die takkeherrie en konden liefhebbers van het stevigere werk samen met de Metalspecialist van Sounds bijkletsen over hun favoriete genre.
In de jaren 90 dijde mijn muzieksmaak uit en ontdekte ik ook steeds meer fraais in de alternatieve hoek. Een stijl die door mij eigenlijk jarenlang zo verwenst was. "Liefhebbers van alternatieve muziek waren arrogante kwasten; betweters," zo dacht ik toen vaak. Ze spraken bij 'hun muziek' over 'de ware popmuziek' en deden neerbuigend over alles wat succesvol was of te veel herrie maakte. Maar bij Sounds leerde ik dat niet alle fans van dat genre arrogant waren. Bij Geert en Leo stond vaak de meest vreemde muziek op, maar arrogantie komt niet in het woordenboek van beide heren voor. Integendeel zelfs. Ze zijn ook nu na drie decennia nog steeds een bron van bescheidenheid en rust. Die toegenomen nieuwsgierigheid naar de alternatieve stroming in de popmuziek werd mede aangewakkerd doordat ik het studentenleven indook. Op de Universiteit van Nijmegen, Havana aan de Waal; dat linkse bolwerk. Dankzij die speurtocht in de alternatieve hoek ging er een nieuwe muzikale wereld voor mij open en ook daarvoor was ik bij Sounds aan het juiste adres.
Rond de eeuwwisseling was het tijd weer een nieuw pand te betrekken. De twee zaken aan de Jodenstraat werden ingewisseld voor één megagrote winkel op de Parade. Enigszins mokkend en argwanend betrad ik de nieuwe zaak. Die legendarische Metalkelder was ons ontnomen. Zou dit megapand niet ten koste gaan van de sfeer? Nee! Een andere sfeer, maar geen mindere. Want wat wij als liefhebbers van het stevigere muziekwerk kregen voorgeschoteld was inderdaad compleet anders, maar het bracht wel een nieuwe dimensie in de historie van deze bijzondere speciaalzaak. Het olijke duo Henny en Herman was geboren en kreeg een plek achter in de winkel. Henny de Metalman bij uitstek, Herman was er onder andere voor de dance liefhebbers. Dat leverde vaak hilarische sketches op. Wie achterin bij Sounds op zoek was naar uitbreiding van de cd-collectie kreeg er gratis cabaret bij. Henny en Herman: twee verschillende karakters. Twee verschillende types. Twee compleet verschillende stijlen. Maar het werkte perfect. Vele anekdotes kwamen daar aan die balie voorbij. Telkens was het weer een feest om daar te zijn.
Na een aantal wijzigingen in het interieur en de stijl van de winkel verdween helaas de de bijzondere plek van het olijke duo. Vanzelfsprekend keken de fans van beide heren bedenkelijk. Voortaan was er één centrale kassa. Ook nu bleek het een kwestie van gewenning en blijft Sounds een plek waar liefhebbers van alles stijlen terecht kunnen.
De sfeer die ooit zo kenmerkend was voor de Metalkelder, is nu -weliswaar in een andere jasje - terug te vinden op de vinylzolder. De plek waar duizenden en duizenden elpees zijn te vinden. Tweedehands, maar steeds vaker ook nieuw werk. Vinyl is booming. Complete gezinnen komen naar Sounds om elpees te kopen. Geert en Leo namen een aantal maanden geleden een collectie van 26.000 elpees over van een Belgische verzamelaar. Sounds was landelijk in het nieuws. "Wat een gedoe om een paar platen," zo liet Leo zich een nuchter tegen mij ontvallen. Om er vervolgens met een bescheiden lach achteraan te zeggen: "Wie had dat vijf tot tien tien jaar geleden verwacht?" Inderdaad: niemand.
Geert en Leo zijn met hun team nog steeds diezelfde liefhebbers van toen. Boven op die vinylzolder waan ik me af en toe terug in hun eerste winkel op de Koninginnesingel. Al is alleen deze bovenverdieping al beduidend groter dan dat knusse winkeltje van toen. Door de hoeveelheid aan vinyl is de sfeer echter toch bijna authentiek aan de entourage van toen. De afgelopen weken zijn er weer wat oude liefdes op vinyl aan mijn collectie toegevoegd. Nieuw werk koop ik op cd, maar de klassiekers van toen, klinken toch nog steeds het beste op die oude vertrouwde zwarte schijf, voorzien van een prachtige hoes. Voor zowel die nieuwe cd's als die traditionele platen is Sounds nog steeds een paradijs waar Venlo meer dan trots op mag zijn.
Foto's zijn afkomstig van de site van Sounds zelf en zover ik kan beoordelen genomen door Janneke Michels
Rob
Geen opmerkingen:
Een reactie posten