De laatste van 2014

Klopt, gisteren was hier geen geen nieuw blog te lezen. Toch heb ik mij aan de belofte gehouden om de hele maand december elke dag een stukje te schrijven. Op 9 december verschenen hier namelijk twee verhalen. Ik kon dus nog een joker inzetten. Dat deed ik gisteren en vandaag is de afsluiter van deze serie.

De komende uren nemen we afscheid van oude jaar en verwelkomen we het nieuwe. De vaste lezers van dit blog weten dat het voor mij een turbulent jaar was. Kom ik gelijk bij het main issue van dit stukje: de persoonlijke insteek van diverse blogs. Goede vraag is: moet je dat doen? Velen zullen het niet doen; ik heb zelf ook wel eens getwijfeld bij bepaalde passages, maar inmiddels heb ik nergens spijt van. Zoals een aantal dagen geleden hier al aangehaald: dankzij social media (en vooral Facebook) kreeg ik vanuit de meest onverwachte hoeken hulp, steun en vooral nuttige informatie. Vooral die informatie hielp ons in de strijd bij de ziekte en omstandigheden van moeder. Sterker: ik ben er rotsvast van overtuigd dat ze anders nu nog steeds op diezelfde plek had gezeten. Dankzij de hulp van die mensen konden wij een sterkere vuist maken en is het lieve mens inmiddels op een betere en vooral rustigere plek. Voor mijn gevoel heb ik ook nergens te veel geschreven. Hier verschenen de verhalen die ik tegen iedereen vertelde. Tegen vrienden, familie, kennissen, maar ook vrienden van vrienden of mensen die ik niet goed ken, maar het verhaal toevallig hadden gehoord en meer wilden weten. Wat hier was te lezen, zou ik ook overal verteld hebben. En geloof me: het was slechts een fractie van alles wat in de afgelopen 11 maanden in die maffe situatie voorbij kwam.

Door hier één en ander te plaatsen kon ik vooral ook de waarheid vertellen. Je hoort in situaties als deze toch altijd weer verhalen terug die niet kloppen. We hoorden dat mam op een plaats was, waar ze totaal niet verbleef en waar ook nooit sprake van was geweest. Erger: we kregen zelfs via het 'bekende circuit' te horen dat ze al was overleden. Dat was ver voordat ik hier alle stukjes op dit blog publiceerde. Ja, het lieve mens was al dood en begraven. Gelukkig bleef het daarbij en onwaarheden houd je toch nooit tegen, maar door mensen te informeren, tackle je in ieder geval de eerste serie roddels.

Ik schreef de verhalen ook om anderen te waarschuwen wat mogelijk allemaal op je pad kan komen, mocht één van je ouders ziek worden. We hebben veel zaken goed voor elkaar in de Nederlandse gezondheidszorg, maar er is nog veel meer mis. Laat ons verhaal een waarschuwing voor iedereen zijn.

Met dit blog komt dus ook een einde aan de serie dagelijkse stukjes op dit blog. Wat Rob Zegt gaat gewoon door, maar in mindere frequente vorm. Zoals eerder aangehaald, gaat de focus voor nu weer even over op mijn Amerikablog, maar ook op dit persoonlijke medium zullen met regelmaat updates over van alles wat mij bezig houd voorbij komen.

Rest mij niets anders dan iedereen een supergave, maar vooral veilige jaarwisseling toe te wensen. En voor 2015: maak er wat moois van. Alle bladzijden van dat boek zijn nog blanco. Maak er een verhaal van waar je 31 december 2015 trots op bent. Je kunt echter nooit alle factoren zelf in de hand hebben. Daar weet ik inmiddels alles van af, maar bij alles wat je zelf doet, geldt: doe het met volle passie en overtuiging. Dan kom je een heel eind.

Maak er wat moois van!
Bedankt voor het lezen de afgelopen 31 dagen en tot volgend jaar!
Rob