Ouwe lullen bandjes kijken - Deel 3

2015 wordt in ieder geval een goed concertjaar. Dat mag ik inmiddels wel stellen. Het nieuwe jaar moet nog beginnen, maar nu al heb ik een aantal tickets in bezit waar je als liefhebber van het Classic Rock genre spontaan van begint te kwijlen. Kaarten voor The Who, U2, KISS, Fleetwood Mac, Judas Priest en AC/DC zijn al binnen. Het kan alleen nog maar mooier worden. Al ben ik met deze score al meer dan content.

Vanmorgen startte de voorverkoop voor AC/DC. Binnen 20 minuten waren alle 33.000 tickets voor het optreden op 5 mei in de Gelredome uitverkocht. Net zoals bij U2 de afgelopen week visten ook nu veel fans achter het net. Ik had het geluk direct de eerste seconde 'er al doorheen' te zijn, zoals dat dan zo mooi heet. Drie staanplaatsen voor twee vrienden en ondergetekende en hupsakee… er is weer een dag in mijn agenda van 2015 met rood omcirkeld bijgekomen. Bovendien maakte Grenswerk vandaag bekend dat het één van Nederlands beste live-acts heeft vastgelegd: De Dijk. Ook bij het Venlose poppodium staan voor mij een aantal mooie liveshows op het programma: De Staat, DeWolff, Myles Sanko, Bongo Botrako en vele anderen zullen een belangrijke bijdrage leveren aan mijn muzikale invulling voor 2015. Bij voorbaat dank daarvoor. Muziek was mijn eerste hobby en is nu nog steeds een passie die eigenlijk steeds verder groeit. Pas geleden kwam het bekende verhaal weer voorbij. De 4-jarige Rob was kwijt, spoorloos, nergens te vinden. En dat in een periode dat in Venlo een Duits meisje was verdwenen. Nooit meer gevonden overigens. Alles en iedereen aan het thuisfront in rep en roer. De klanten in de kapsalon van mijn vader bleven wachten; iedereen zocht mee. "Ik dacht dat ik een verschijning zag," zo heeft mijn moeder vaak verteld. Als een wijsneus met mijn handen op de rug wandelde ik de Hema uit. Mij niet bewust van de hectiek in het ouderlijk huis. Ook bij de Hema verkochten ze toen nog elpees en ik had besloten die middag alle platenzaken in de Venlose binnenstad met een bezoek te vereren. Die platenzaken waren er toen nog voldoende. Dus dat verklaart mijn urenlange afwezigheid.

Het zit dus in mij. En het is - plus waarschijnlijk mijn passie voor de Verenigde Staten - de enige hobby die ik mij door niets of niemand laat afpakken. Vanzelfsprekend waren daar vandaag na de kaartverkoop van AC/DC op de sociale media weer de discussies over de hoge ticketprijzen. Laat ik voorop stellen dat ik die mening deel. Ze zijn inderdaad behoorlijk hoog. Alleen: ik weet het inmiddels wel en ben voorbereid. Wie acts als AC/DC, U2, Fleetwood Mac of wie dan ook uit de 'Champions League categorie van de popmuziek' wil bekijken, lukt dat met de beste wil van de wereld niet meer voor vier of vijf tientjes (O.K, U2 biedt een aantal kaarten met beperkt zicht voor 33 euro aan). Die hoge prijzen zijn er al sinds de invoering van de euro. Ik verbaas me er telkens weer over dat mensen toch nog lagere prijzen verwachten. Zoals gezegd: het mag van mij ook goedkoper. Maar zolang concerten van deze wereldacts in recordtijd uitverkocht raken, zal de prijs echt niet dalen. Blijkbaar is een hele grote groep nog wel bereid deze prijzen te betalen. Natuurlijk heb ik ook mijn grenzen. En die grens ligt ongeveer wel bij deze prijscategorie. Ja daar kan voor mijn allergrootste favorieten wel eens een tientje of twee bij komen, maar dan houdt het ook echt op.

Mensen verbazen zich daar wel eens over. Al jaren hoor ik in mijn omgeving anderen vaak vragen als ze horen dat ik naar een optreden van een wereldact ben geweest: "Heb jij de staatsloterij gewonnen?" Euh nee. Een mooi voorbeeld deed zich een jaar of twee geleden voor. Ik wandelde op een late zomeravond langs de terrasjes over de Venlose Parade. Een kennis riep mij: "Kom je weer van een concert af,"zo vroeg hij met een lach. Terwijl ik naar hem toe liep, zei hij tegen zijn vriendin de bekende cliché-uitspraak: "Die gaat echt overal naar toe." Natuurlijk moest ik weer zeggen dat het wel mee viel en dat het gemiddeld tot één liveshow per maand beperkt blijft en die waren echt niet allemaal uit de hoogste prijscategorie, maar nog vonden de twee mij maar verdacht rijk. "Je bent toch telkens een eurootje of 80 kwijt," zei de vriendin terwijl ze een nieuwe sigaret opstak. "Wil je nog wat drinken," vroeg de jongen aan mij, terwijl hij zelf al duidelijk aangeschoten was. "Nee, dank je. Ik ga naar huis," zo luidde mijn antwoord. "Hoeveel sigaretjes gaan er zo doorheen," vroeg ik aan het meisje. "Oh, zeker één pakje per dag," klonk het lachend. "En nog wekelijks op stap," vroeg ik aan de jongen. Hij lachte. "Niet iedere week, maar zomers wel twee, drie keer in de week. Hahaha." Ik liep weg, tikte tegen het pakje sigaretten van het meisje en tegen het glas van de jongen en zei lachend: "Goh, zijn jullie miljonair of zo?" Of ze de hint begrepen, weet ik niet.

Een paar weken voor carnaval 2012 scoorde ik tickets voor twee shows van Bruce Springsteen. Daar kwam die bekende vraag weer. "Komt het bij jou met bakken naar binnen? Wat kost dat wel niet." Het meisje dat dit vroeg kwam bij de kapper naar buiten gelopen. Ja, ze zag er fantastisch uit. "Je gaat vanavond naar het Hofbal vroeg ik.(Voor niet kenners. De tickets van dit galabal kosten een eurootje of 60 zonder drank.) "Ja," zei ze trots. "Ah, dus ook vast een duur jurkje gekocht," vroeg ik nieuwsgierig. "Jaaaaahhh," klonk het enthousiast en ik kreeg een verleidelijke knipoog. "Mijn vriend wil graag vanavond met mij pronken he. Dus elk jaar een nieuw jurkje voor het Hofbal hoort erbij." Ik werd nieuwsgierig. "Nog meer activiteiten dit carnavalseizoen op het programma." Ze keek mij verbaasd aan ."Ja hallo. Vanzelfsprekend. Morgen alweer naopraote en natuurlijk vijf dagen met vastelaovend zelf en volgens mij hebben we nog links en rechts wat leuke avonden voor het feest echt begint. Ik heb er zoveel zin in."

Ze had haast. "Ik moet weg. We gaan vanavond eerst nog uiteten voor het Hofbal begint." Ik dacht: "Zal ik dezelfde vraag stellen die ze een paar minuten geleden aan mij stelde? Ach, laat ze lekker genieten. Dit is hun ding. Ik doe het mijne en maak me er niet druk om wat anderen doen. Ik ga er vanuit dat iedereen zijn eigen financiën goed onder controle heeft en weet wat hij/zij doet. De een eet graag en vaak lekker buiten de deur, de ander wil wekelijks op stap, weer een ander wil een kast vol met nieuwe mode. Zo heeft ieder zijn passie. Lekker toch. En we doen er allemaal niemand kwaad mee. Zeker een eenvoudige muziekliefhebber als ik niet. Bovendien luidt een bekend spreekwoord: 'Een goede hobby kost geld.' De muziek is mijn kick. En nog een paar keer genieten van die ouwe lullen bandjes vind ik heerlijk.  Drank heb ik daarbij in ieder geval niet nodig om mij te amuseren.

Het leukste blijf ik toch de mensen vinden die de ene sigaret met de ander aansteken en klagen over hun financiële situatie. Kosten van die hobby? Ongeveer 50 euro in de week. Dat is toch snel 2500 euro op jaarbasis. Daar kun je echt veel mee doen, zo lijkt mij. Om te beginnen een betere gezondheid creëren. Maar zoals gezegd: ik bemoei me daar niet mee.

Rob